Ik denk dat deze ochtend toch wel een van die momenten word die ik nooit zal vergeten. We zijn gisteren aangekomen in Ghorepani. Dit ‘gehucht’ ligt aan de voet van de ‘Poon Hill’, een berg van kram 3200 meter hoog. Uiteraard is bovenop een uitzichtspunt waar je een prachtige zonsopgang kan zien. Maar voor een zonsopgang moet je uiteraard vroeg je bed uit. Ook deze dag was mijn gesteldheid nog in het gebied ‘het blijft niet binnen’. Na heel snel opstaan kregen we een lekker zoet kopje thee en we gingen op weg. In een korte ochtend klim moesten we ruim 300 meter klimmen, een leuk maar stijl paadje op. En dat dus met 1 kopje thee.
De mensen die mij kennen zijn mogelijk al verbaasd dat ik nog niet heb geschreven dat ik super sacherijnig ben geweest. Dat is mij ook niet gebeurd want de honger bleef weg ondanks het weinige voedsel. Wel was het af en toe een probleem om een beetje gang te houden. Deze ochtend was wel het toppunt, bij een tussentempel achtig gebeuren besloot ik om achter te blijven. De (spreekwoordelijke) sterretjes begonnen nogal aanwezig te zijn in mijn gezichtsveld en ik werd nogal licht in het hoofd. Volgens de gids was hier ook de zonsopgang te zien dus ik bleef hoop houden op iets moois. En gelukkig bleef er nog 1 van de groep achter omdat die het ook wel mooi vond zo.
Achteraf zeker geen spijt van het achterblijven! Wat een spectakel om de zon op te zien komen, al schijnend op de besneeuwde bergen in combinatie met een onwerkelijke stilte. Een prachtig moment waar je kippenvel van krijgt en die je nooit meer vergeet. En gelukkig heb ik er ook prachtige foto’s van kunnen maken. Toen de groep terug kwam, we moesten wachten voor we terug mochten gaan, waren ook hun verhalen positief. Enige minpuntje bovenop de berg was dat het er druk was met mensen waardoor de stilte er niet was en het moeilijk was foto’s te maken. Ook stond er boven op een fris windje. Misschien was ik nu blij dat ik achtergebleven was om mijn baal gevoel goed te praten maar ik geloof niet dat ik iets heb gemist 😉
En verder was dit ook weer een prachtige dag met hele mooie bergen, prachtige dalen, beekjes met heerlijk helder water. Ow en ik moet de zeer aantrekkelijke hutjes met Coca-Cola niet vergeten natuurlijk. Heel langzaam lijkt mijn maag weer te gaan leven en lijkt er wat voedsel in te blijven hangen. Uiteraard minimaal maar het gaat de goede kant op.
[picasaview album=’21032010Dag7DerdeDagTrek’ instantview=’yes’]
Leave a Reply