Vol verse moed begonnen we alweer aan de slotdag van de Poon Hill trek. Eigenlijk viel deze dag erg tegen. Al snel werden de paden groter en drukker met touristen. Wel anders natuurlijk dus ook best okee. Uiteraard moest er ‘uitgechecked’ worden uit het Annepurna gebied. Voor dit gebied heb je namelijk een permit nodig en dat vereist het melden van het verlaten van het gebied. Blijkbaar verdwalen er wel eens mensen hier…
Zoals je ook aan het aantal foto’s kan zien is er weinig te vertellen. Het laatste stuk van de route is het zelfde als het eerste stuk. Daarom maar wat andere weetjes die we onderweg hebben opgedaan.
Trouwens, hier vind je een kaart met (ongeveer?) de route die we hebben gelopen. In totaal ongeveer 51 kilometer, per dag valt dat dus erg mee. Het waren leuke stukjes lopen maar iets van bikkelen was er niet bij qua afstanden of begaanbaarheid. Als je een beetje kan wandelen kan je deze trek ook halen! Trouwens, halverwege terug is sowieso geen optie. Onderweg hebben we geen auto gezien, laat staan een weg waar deze over had gekunt. Ondanks het ziek zijn is dit de mooiste tocht die ik ooit heb gemaakt. Thuis gekomen bleek ik ruim 5 kg lichter en achteraf hoorde ik van de groep dat ze onderweg bang waren dat ik het niet ging halen. Ik scheen nogal wit te zijn. De combinatie van de werkelijk schitterende natuur en de uitdaging maakt dit echt een van de mooiste dingen die ik heb gedaan tot nu toe. Je lichaam kan zoveel meer als je maar wilt en erin geloofd!
Trouwens, de gids vond dat wij hollanders belachelijk snel liepen, zelfs ik. We moesten meer genieten. De gids die mee was voor deze tocht, eentje die ook al een paar keer de everest heeft beklommen, gaf ook aan dat we een lekker tempo hadden. De laatste zag dit wel als een positief punt trouwens. Onze eigen gids was volgens mij ook ziek trouwens, gezien zijn hoeveelheid zweet en bepaalde niet nader te benoemen geluiden die hij achter de bosjes maakte. Hij liep ook veel langzamer dan wij.
Ook hebben we nog een stukje geschiedenis gehoord. Er is niet eens zo lang geleden een burger oorlog geweest in Nepal. Een communistishe groepering probeerde de macht over te nemen en dit ging met zeer veel bloed gepaard. Volgens de verhalen stoomde er in de beekjes lichaamsdelen naar beneden en waren er vele rood gekleurd. Vrij luguber om te horen als jij daar genietend doorheen wandeld.
[picasaview album=’23032010Dag9VijfdeDagTrek’ instantview=’yes’]
Leave a Reply