Hey hallo!
Hier dan al weer een verslagje van dag 6 – ik (Arianne dit keer) moet zeggen – we hebben dingen gezien die ik niet 1-2-3 bij Thailand had bedacht.
Allereerst heb ik voor 22EUR een fijne wandel rugzak op de kop getikt. Nu maar hopen dat ‘ie ook langer dan 22dagen meegaat. Daarna op tour. Na gisteren waren we voorbereid dat wat we in de toeristen info hebben gezien niet altijd is wat we ons voorstellen… of in diverse gevallen, niet eens te vinden is daar ons Thai niet zo goed is. Helaas zijn we ons woordenboekje momenteel zoek, dus ik kom ook niet tot veel studeren.
Maar goed. Stop 1 was een dinosaurus museum. Na diverse bochten dachten we al bijna dat het er niet was, toen er opeens een heuse Jurassic Parc bunker voor ons opdoemde – een mega-museum, en eentje die zijn weerga niet kent, ook niet in Europa.
We werden meegenomen op een multi-media tour vanaf het allereerste begin van de aarde en het leven daarop, tot en met het ontstaan van de mensheid. In dit geval een focus op het tijdperk van de dinosauria, daar in een nabije berg een heel aantal Dino vondsten zijn gedaan. In 1978 door de plaatselijke monnik, waar pas in1994 door een aantal wetenschappers in detail naar werd gekeken. Toen bleek dat het om een aantal unieke vondsten ging en werd er verder onderzoek gedaan. Ook de Thaise prinses had interesse en is langs geweest – het museum draagt nu haar naam; Sirindhorn museum.
Het was echt erg interessant, heel slim en uniek vormgegeven en gewoon een echte aanrader (als je een keer in de buurt bent).
Een stukje de berg op (we zagen al bijna de raptors door het bos heen rennen a la Jurrasic Parc) konden we de opgraving zelf bezichtigen, evenals de tempel waar de eerste vondsten waren gedaan. Waarschijnlijk is dit de enige Buddha die door een serie van dinosaurus beelden wordt aanbeden…
Tick box 1 en 2 gehad, en nu op naar nummer 3 – een grote buddha op een bergtop. Deze zagen we al van verre, echter zagen we de 400 traptreden in de hitte niet helemaal zitten… daarom op hoop van zegen maar een weggetje ingeslagen dat inderdaad met een X-aantal haarspeldbochten naar boven ging. Toch weer een andere techniek van rijden bijgeleerd.
Boven werden we door een leerling monnik meteen gewenkt om nabij te komen – Paul was al verontrust dat we moesten betalen, maar we moesten alleen maar onze namen in het het gasten boek noteren. Daarna de mega-buddha bekijken – natuurlijk moeten op het heilige terrein de schoenen uit. Normaal gesproken geen probleem, maar misschien kun je je voorstellen hoe warm rots wordt wanneer dat de hele dag in de brandende zon ligt… wij sprintten dus van schaduw plek naar schaduwplek om onze voeten weer bij de te laten komen.
In een heiligdom een stukje verder lag nog een Buddha voetafdruk. Een reuze voetafdruk, maar de buddha van verderop had de ‘schoen niet gepast’. Op de terugweg kwamen we een dame tegen die graag wilde weten waar we vandaan kwamen, en die me uitgebreid wilde vertellen hoe mooi ze me vond… leuk, maar ik stond met kromme tenen op de hete tegels, en heb het gesprek toch maar afgebroken. Toen ik naar m’n voeten wees begreep ze het en moest natuurlijk hartelijk lachen.
Dat was nog maar een voorproefje, want terwijl we de laatste sprintjes aflegden, kwam er een groep van 15 oude vrouwtjes naar boven lopen… ook die moesten erg lachen om die rare falang. Daarna 15 handen geschud en aangehoord hoe groot en mooi we toch waren… maar toch leuk!
Een meloen soldaat gemaakt en daarna de haarspeldbochten weer naar beneden. Weer een mooie ervaring. Het was al 1 uur en we hadden nog een stukje voor de boeg.
Paul voelde zich niet lekker, afgelopen dagen al wat darmproblemen gehad, en nu hoofdpijn en zowaar zelfs koortsig… misschien de uitwerking van te hard werken voor de vakantie, of misschien gewoon er moe na de vermoeiende dagen tot zover… We zullen het niet weten, maar we hopen dat hij snel weer beter voelt..!
Vooralsnog nog 160 km locale weg voor de boeg, met brommertjes, motortjes, tractoren, jeeps, vrouwen achter het stuur (ehm…), mannen achter het stuur (veel erger), lege vrachtwagens, vrachtwagens met hangmatten achterin, volgeladen song taews (locale bussen), over de top geladen vrachtwagens en politieauto’s – dat resulteert in een ontelbaar aantal inhaal acties waarvan soms van beide kanten tegelijk (= niet handig), maar uiteindelijk veilig aangekomen in Sakhon Nakhon.
We hadden netjes in het licht tijd om een hotel te zoeken (welke meestal niet in het engels zijn aangeduid) en kozen een vriendelijk appartement uit. Met wasmachines!
Dus Paul was even aan het bijkomen op bed, en de was hangt vrolijk te wapperen aan het rek, schoon en het ruikt fris!!!!
Morgen gaan we richting mijn engelse lerares, P. Pui, die in NaWa woont… dat is een ander plaatsje dan waar ik destijds op school zat. Het staat op de kaart, dus het moet enigszins groot zijn… we zullen zien!
Dat was dag 6 alweer… de vakantie vordert snel!!!
Groetjes,
Arianne
Leave a Reply