Dag 7 – Van een weerzien tot een trouwerij

Hallo!

Na een genoeglijk nachtje in een erg fijn (= niet keihard) bed waren we bijtijds wakker. Paul had gisteren nog daadwerkelijk koorts opgedaan, maar is de nacht goed doorgekomen met wat warmte uitslag dan.

De douche was werkelijk zalig, bovenaan de top 10 tot nog toe! Ontbijt met onze waterkoker (blijkt dat de Thaise noodles die we gekocht hadden erg paet (heet) zijn! Om 9 uur even contact gemaakt met P.Pui, en ons ontmoetingspunt is de Lotus Tesco in Na Wa. We namen maar aan dat dat dan een grotere stad moest zijn, maar Tesco’s heb je in soorten en maten bleek. Na getankt te hebben, en een ijscoffee aan het ontbijt te hebben toegevoegd, ontmoetten we Pui een uurtje later bij de Tesco. Van de stad (tot op heden) niet veel gezien! Het was (voor mij) een leuk weerzien.
Haar huis is nog 12 km verderop, weg na weg wordt kleiner en het laatste stukje is een dirt road. Maar haar huis is werkelijk prachtig – een paradijsje! Prachtige bloemen, houten meubelen en terrasjes, uitzicht op een enorm meer met Lotus bloemen….

Wij mogen onze spullen in een ruimte leggen die voorzien is van Airco (staat op 21graden!) en een tweetal dunnere matrasjes. We hebben onze eigen badkamer (die geen warm water heeft). Het is luxe met lokaal vermengd, en verrassingen staan nog voor ons in petto.
P.Pui’s echtgenoot is een leraar Thai op de lagere school in het nabije dorp. Zijn engels is beperkt, maar vriendelijk is hij zeker. P.Pui geeft engelse les op het voortgezet onderwijs in de stad, en haar familie (6 zussen en 3 broers) wonen (bijna) allemaal in de buurt.

Of het akkoord is wanneer we vanmiddag meegaan naar een bruiloft van een van haar neefjes..! Natuurlijk! Een groot deel van de bevolking hier is katholiek, naar aanleiding van een Franse missionaris die hier tig jaar geleden zijn best heeft gedaan. We krijgen dus geen inwijding in een boedhistische bruiloft, maar wel kunnen we een vergelijking trekken met het katholicisme (voor zover we daar ‘thuis’ mee bekend zijn).

Maar eerst – even uitrusten. En dat doen wij natuurlijk met niets minder dan een filmpje kijken, engelse film, in onze slaapruimte die ook gerust voor een kleine bioscoop kan doorgaan. Grote TV en zo’n 6 boxen aan de muur waar heel veel geluid uit komt. We kijken naar Triple X. Even een andere wereld!

Daarna worden we getrakteerd op een heerlijke lunch met Song Tam (papaya salad), verse groenten, en een garnalen gerechtje. Dan kleden we ons maar op ons best, en gaan richting de katholieke kerk… Die is niet koud zoals bij ons gewoonlijk is, wat natuurlijk simpelweg door het klimaat komt, dus deze kerk is redelijk open en hangt vol met ventilatoren. Wat wel precies hetzelfde is zijn de bankjes, waar je niet langer dan 30 seconden stil op kunt zitten voordat je positie ongemakkelijk wordt, met dat verschil dat deze bankjes nog een maatje kleiner zijn, zo lijkt het. Verder vertelt de priester (een andere neef) een lang verhaal in het Thai en worden er Thaise psalmen gezongen die klinken als psalm, maar toch verder niet bekend zijn. Er wordt gebeden, wat herkenbaar is aan het woordje amen, en de bruid en bruidegom moeten een gelofte afleggen. Al met al best een lange procedure… die wordt afgesloten met het halen van een hosti voor degenen die dat willen.

Een van de zussen heeft een zoontje van 1 jaar, waarvan het natuurijk erg leuk is die in de armen van een blonde falang te zetten, en zo beginnen we te wennen aan de routine van gefotografeerd worden. We vallen wel nogal op natuurlijk…. maar allemaal op een heel vriendelijke manier, we worden echt welkom geheten door diverse familieleden, en dat terwijl we natuurlijk wildvreemden op een bruiloft zijn!

We gaan nu door naar Nakhon Sakhon (de stad waaruit we vanochtend vertrokken) naar een hotel waar het bruilofts diner wordt gegeven. Het is een enorme zaal, met gedekte tafels. We zijn bijna de eersten die binnen komen en moeten dan ook nog even wachten op het eten. Maar dat wordt tenslotte in overdaad opgediend.
Tijdens de maaltijd neemt het bruidspaar plaats op het podium, en zien we een aantal filmpjes van hoe ze elkaar hebben ontmoet. Best leuk, en ook te begrijpen voor de niet-Thai onder ons. Daarna worden er nog diverse toespraken gehouden, en beëindigen we onze maaltijd. Het feest is ten einde – of er daadwerkelijk nog een feest volgt weten we niet. Wat we begrijpen is dat niet het geval.

Nu nog een uurtje naar huis rijden – en daarna laat ik nog wat foto’s zien. Van mijn oude school blijken nog maar 5 leraren op dezelfde school te werken (die school is hier een stukje van vandaan, daar ook P.Pui is terug verhuist naar haar geboorte streek). Misschien gaan we een dezer dagen nog langs!
Maar eerst is het bedjes tijd – en gaan we genieten van onze eerste nacht in het lokale verblijf!