De wekker stond vandaag vroeg, om half 7, omdat we om 7 uur al op route zouden gaan. De vertrouwde Thaise tijden – vroeg opstaan met het licht, en genieten van de koelte, en op tijd naar bed wanneer het donker is.
Toch hadden we de wekker niet nodig, een mooie dag wekte ons al eerder. Goed geslapen – het matras is hard, maar de krekels en alle rust en buitengeluiden maakten veel goed.
Ontbijt, speciaal voor ons bij de Lotus gehaald, jam en brood… brrr, ik heb het moeite weggekregen, Paul iets beter, maar je wilt toch beleefd blijven. Ook kregen we nog soep en rijst en groente, oftewel, we hadden weer ruim voldoende. Daarna met een van de zusters in de auto naar een andere zuster toe – die had namelijk een Van, dus daar pasten we makkelijk met z’n allen (7en) in. Onderweg naar de bestemming, maar waar gaan we eigenlijk heen? Waarschijnlijk weet iedereen het behalve wij. Gelukkig krijgen we een enigszins cryptische omschrijving, We gaan naar een Wat boven op een berg. Gelukkig zijn er daarvan meerdere in Thailand waarvan we er al zeker 2 hebben gezien. We gaan het zien.
Ergens langs de weg stopten we, geen berg te zien dus we zijn er nog niet, en werd de schuifdeur geopend. Er bleek een verkoper te staan en er werden dingen gekocht. Dit bleek jonge sticky rice in bananenblad en Lotus te zijn. De jonge rijst was bijzonder van smaak, niet heel erg rijst maar wel ontzettend plakkerig en het smaakte ook goed. De lotus bleek de vrucht van de lotusbloem te zijn, dus als hij is uitgebloeid. Hierin zitten de zaden en deze blijken eetbaar te zijn. Een beetje noot achtige en zoetige smaak. Bijzonder en wederom smaakvol.
We komen aan bij een groot gebouw wat best wel eens een tempel kan zijn maar wederom geen berg. Het blijkt een handgemaakt aardewerk fabriek te zijn – een project dat door de koningin gesteund is, en ze hebben een immense hoeveelheid vazen staan, prachtig, en geen geld (25Euro), maar hoe neem je het mee???
Ook ‘rieten’ mandjes van steen, niet van riet te onderscheiden. Echt mooi.
Dan weer de auto in, het blijkt nog 30km te zijn, want alles in Isan ligt ver. Dat je het even weet.
Met wat zoeken (gelukkig blijkt het niet alleen een falang probleem te zijn om iets te vinden, komen we aan bij een berg – en toegegeven, zelf hadden we het echt niet gevonden, maar we reden een steile weg omhoog. Een beroemde monnik bleek hier een aantal tempels te hebben gesticht, of monumenten, net zoals je het wilt noemen voor Buddha en ook eentje voor zijn moeder. Sommige gebouwen bevatten nog een gedeelte rots. Andere waren grotte witte gebouwen. Ook was er een museumpje met de persoonlijke eigendommen van de monnik… inclusief een ingenieus apparaat waarmee je je achterste schoon kan maken (toen ik vroeg wat het was moesten ze eerst aandachtig het Thaise bordje lezen, en hadden daarna enige moeite met de translatie!
Beneden was het leven van de monnik (1922-~1985) op schilderijen afgebeeld. Hij heeft de koning ontmoet, en is uiteindelijk omgekomen bij een vliegtuigongeluk. Tja, kan ook gebeuren.
Buiten was er ook veel te zien – prachtige vergezichten, een mega-wespen nest (zowel het nest als de wespen waren mega) en een aantal Sa La bomen, die waaronder de Buddha geboren is, die heel bijzondere bloemen draagt, die uitgroeien tot enorme vruchten.
Na een ijsje en een kopje thee (niet tegelijkertijd!) keerden we weer huiswaarts, een stukje tenminste tot een ander paradijselijk oord waar we gingen lunchen. Allemaal aparte hutjes (allemaal open natuurlijk) met een grote tafel. Wel de bedoeling dat je met een grote groep gaat eten – met z’n 7en past ruim om de tafel! Heerlijk eten, de Som Tam was niet pittig deze keer, en diverse vis & garnalen in allerlei soorten.
Je voelt je soms wat bezwaard dat ze maar blijven betalen voor ons, hoewel 25euro voor 7 personen niet veel is, maar het bestedingsvermogen ligt hier wel iets anders natuurlijk.
Hierna door naar huis, wat nog een flink stuk rijden was. In Na Wa stopten we bij de locale markt, die druk bezocht was. Groente, fruit, varkenskoppen, levende larves uit bijenkorven, eenden (levend), kippen (dood), garnalen (dood), schildpadden (levend) – je kunt het zo gek niet bedenken. Nu kun je denken dat dat een bezienswaardigheid op zich is, maar ik denk dat wij het wonnen… er zijn denk ik niet zoveel farang geweest op de locale markt in Na Wa!
Wij moesten vis hebben, die levend met de hand uit een bak werd gehaald, in een plastic zak gestopt, vervolgens doodgeknuppeld met een tweetal rake slagen en daarna van vinnen en bepaalde andere onderdelen (niet al te gedetailleerd gevolgd) vakkundig ontdaan… tja, verser kun je het niet hebben! Onze vlees & viswaren komen ook zo aan hun eind, alleen zien we het dan niet voor onze ogen gebeuren!
Thuis gekomen even relaxen (nee, geen movie kijken!) en daarna kwam de familie weer aan voor het diner; Korean BBQ, met Isan sticky rice (khao niau) op een stokje ook op de BBQ. Op een pot met vuur wordt een schaal gezet met een aparte vorm. Bovenop zit een soort bol met gaatjes, waar je het vlees (vis in dit geval) op legt om te roosteren. Aan de rand zit een soort goot, waar allerlei groenten en vis en bouillon in wordt gedaan dat vervolgens door de hitte van het vuur gekookt wordt. Divers en heel lekker!
De sticky rice wordt met ei in gesmeerd voor een mooi bruin randje, en is erg machtig. We hadden (wederom) veels te veel eten!
We delen wat ervaringen uit tussen NL en Thailand, en ik laat een foto van mijn huis zien. Dat is een GROOT huis! Nee, dat zijn rijtjes woningen… mijn huis is maar 1/20ste van die hele rij!
Oh – kun je dan niet je eigen huis bouwen? Ehm nee, tenzij je heeeel veeeeel geld hebt, en ondanks dat wij het vliegticket voor het enorme bedrag van 700EU hebben kunnen betalen, vallen wij toch niet in die categorie…
Het was ‘nog maar’ 9 uur, maar we waren allebei erg moe en voldaan. De dagen beginnen ook eerder hier natuurlijk… Dus wederom genieten van een heerlijk nachtje slapen. Feit dat er een kever in mijn lakenzak was gekropen mag de pret niet drukken… qua lichaamsgewicht win ik het toch van een kever…. net dan tenminste!
Leave a Reply