Dag 10 – Van uitslapen tot dansen en klompen (geen klompendans!)

Vandaag hoefden we niet vroeg op te staan – dus we sliepen tot wel bijna 8 uur toen er een van de studenten binnen stapte die meehielp het huis schoon te maken en niet wist dat wij in het aparte gebouwtje sliepen! Ze schrok zich een ongeluk!

Wij moesten onze tassen alvast ‘n beetje inpakken, want de spullen moesten naar boven – vandaag is namelijk een feestdag in Thailand, het is de sterfdag van koning Rama V, een van de belangrijkste koningen in de Thaise geschiedenis, en dat wordt gevierd. In dit geval met de familie die langs komt, en dan hoort er natuurlijk ook echte ‘sing a song’ bij… De familie arriveerde rond 11en, wij hadden dus een heerlijk rustige ochtend. Ook nog de was gedaan, zodat die ook weer schoon is als we morgen vertrekken. In de was machines, van alle luxes voorzien.

In afwachting van de lunch was er dus sing a song, en dus moesten Paul en ik ook zingen – en oh, wat vind ik dat niet leuk! Maar iedereen is razend enthousiast, dus dat helpt… Als we nou de liedjes zouden kennen, zou het nog iets beter gaan, maar de meeste liedjes klinken alleen bij het refrein vaag bekend,maar verder echt niet. Maar goed, we doen maar ons best.
En dansen dan, dat kunnen de Thai heel sierlijk, met handbewegingen, waar wij westerlingen maar stuntelig bij afsteken – en groot – maar natuurlijk moesten wij er ook aan geloven.
Een van de nichtjes is nog vrijgezel, dus onder luid gejuich wordt elk contact tussen haar en Paul toegejuicht – een glas drinken brengen, samen zingen, op de foto. Zoals p.pui zegt, misschien komt de belofte uit de tempel toch uit! Maar ze spreekt geen woord Engels en ik geloof niet dat Paul er erg veel voor voelt, maar het is wel een knap meisje…!

De lunch was als gewoonlijk smakelijk. De priester en de oma’s aten aan tafel, de rest van de mensen op de grond. Daarna (het is nu bijna 14.00) zal er dadelijk wel weer gezongen worden, maar eerst genieten we nog van een stukje welverdiende rust.

Er blijft altijd iemand bij ons ‘buiten’ zitten, maar omdat we aanvoelen dat men liever binnen is, gaan we toch maar weer naar binnen. Het is eigenlijk toch ook best wel leuk, al moeten wij er wel vaak aan geloven om liedjes te zingen… we komen uit op Beatle liedjes (let it be) daar we daar de melodie wel enigszins van kennen… Zo laten we ons toch weer van onze goede kant zien.
De dag wordt afgesloten met een aantal toespraken, van de oudere zus van de priester, de priester zelf, en Pui’s echtgenoot (de priester is een neef). In het Thai met een paar engelse woorden speciaal voor ons. Toch is het apart – een toespraak door de microfoon voor een stuk of 14 mensen in een kleine kamer..! Maar men is het wel gewend. We sluiten af met een passend gebed.

Daarna gaat de familie naar huis – wij laten wat foto’s van ‘thuis’ en van de vakantie tot nog toe zien, en daarna gaan we een heuse fietstocht maken! Een van de nichtjes (nung (jongere zuster) Oi volgens mij) gaat met een spurt voorop, Paul kan haar aardig bij benen, maar mijn fiets is zo klein dat ik mijn benen amper rond krijg – volgens mij gaat het sneller wanneer ik er een loopfiets van zou maken! De omgeving is mooi – we fietsen ook door het dorp waar we veel bekijks trekken – het lijkt erg op het dorp van mijn oude school locatie – zeker voor Paul is het ook leuk om deze kant te zien, die wat ‘armer’ overkomt. We gaan ook langs bij nog een tante – daar ben ik de vorige keer ook geweest, maar ik kan het me niet meer goed herinneren… zij wel in ieder geval en ze zijn helemaal blij dat we er zijn. We mogen het huis zien (groot, meer ‘binnen’ dan bij p.Pui. En – we krijgen een heuse mat, die je uit kunt klappen tot grote rieten mat voor de picnic… een groot ding, maar wel heeeeeel mooi – we weten niet hoe – maar we gaan het zeker mee krijgen!
En super aardig natuurlijk!

Terug thuis is het alweer donker en tijd voor het eten ‘restjes’ van vanmiddag, en natuurlijk het Thaise bier dat we eerder hadden gekocht – wat helemaal niet naar bier smaakte! Er wordt Sprite aan toegevoegd, en verder zit er rijst-iets in (en klaarblijkelijk ook nog iets alcoholisch natuurlijk) en als je dat mengt en even laat wachten, smaakt het ‘alcoholisch, zoet, graan-achtig, misschien een beetje als rijstewijn maar dan zoeter, nou het smaakte iig!

De zus van p.Pui en echtgenoot waren ook weer langs geweest, bij hun vertrek gaven we ze een klompje-sleutelhanger – hoewel dat wel heel erg klein leek in vergelijking met alles wat we van hen hebben gekregen! Omdat haar zwager een voetbal fan was, gaven we hem een oranje pen, wat hij volgens mij best wel leuk vond. De beide nichtjes en andere zus kregen ook een klompje.

Toen de familie weg was gaven we p.Pui een stel Delfts blauwe klompjes en onderzetters met tulpen. Ik denk dat ze het wel leuk vond (hoewel ze meer de Nederlandse molens kennen dan de ‘wooden shoes’, daarvan moeten we nog maar een keer een foto van toesturen!
Morgen moeten we afscheid nemen… maar eerst nog een nachtje slapen!