De laatste nacht in ‘ons’ huisje! Het matras was hard, en ik had wat last van mijn benen, waarschijnlijk een zenuw die dwars ligt als ik probeer op mijn zij te gaan slapen – het uit zich als spierpijn, al deed ik er even over om dat uit te vinden daar het anders voelde. Maar beter proberen op rug of buik in slaap te vallen volgende keer!
Vandaag was dus de dag dat we besloten om weg te gaan bij Pee Pui en familie. De auto moet weer terug richting Bangkok, en we voelen ons toch ook wel een beetje bezwaard om langer ‘tot last’ te blijven, hoewel ons verzekerd wordt dat dat zeker niet het geval is. Dat weten we ook wel, maar vandaag gaan beide leraren (weer) niet naar school, en het moet toch niet zo zijn dat de leerlingen de dupe van onze aanwezigheid worden!
We pakten onze spullen in – en kregen nog meer kado’s! We kregen een katoenen deken van p.Pui, en nog een mandje en WChouder van haar echtgenoot. Van haar zussen had ik al diverse kettingen gekregen,en van een andere zus een grote rieten mat. Dus we gaan bepakt en bezakt de auto in. Hoe gaan we dat straks meenemen? We hopen dat we het wellicht tijdelijk achter kunnen laten op Bangkok airport.
We krijgen uitgeleide dat in Na Wa, zodat we tot daar aan toe achter de auto aan kunnen rijden. De Thai doen over het algemeen niet moeilijk over afscheid nemen – maar dit afscheid valt ons allen toch zwaar. Met brok in de keel rijden we tenslotte weg. Eerst weer richting Sakhon Nakhon en daarna naar Udon Thani. De reis gaat voorspoedig – voor een deel 2baanswegen. In Udon Thani moeten we beslissen – al richting het zuiden, of toch naar de provincie Loei, waar veel Natural Parks zijn… Familie van p.Pui had ons al verteld dat Phu Kradoeng een mooie wandeling was, maar wel een waar je met knikkende knieën (van de inspanning) komt. We besluiten dit toch maar mee te pakken en dus ‘rechtdoor’ (westwaarts) te blijven gaan.
We wisselen ongeveer om het uur (om de 75km) en dat werkt aardig – zo blijven we allebei fris. Andere verfrissingen worden natuurlijk verzorgd door de 7-11 op het pompstation – IJs koffie! We worden er ervaren in (niet in tanken – de tank is namelijk best groot en we kunnen zeker 600km op 1 tank rijden).
De wegen worden kleiner, want we maken een doorsteek richting Phu Kradoeng. Prachtige natuur inderdaad – groen groener groenst, rijstvelden, maar ook andere natuurlijke begroeiing. Het belooft echt de moeite waard te worden. We passeren diverse watervallen en komen in de buurt van een aantal grotten, maar rijden deze toch voorbij, omdat we voor donker op plek van bestemming willen zijn.
Volgens de LP zijn er namelijk geen verblijfsmogelijkheden nabij Phu Kradoeng (behalve kamperen boven op de berg) dus als het tegenzit moeten we nog een eindje rijden…
Rond een uur of 4 komen we in de buurt – we speuren eerst de noordelijke weg af naar een hotel, maar kunnen dit niet vinden, dan westwaarts, richting de berg. Deze komt algauw in zicht. Een hoge berg, geheel groen en plat bovenop – een bell-shaped mountain heet dat. We zien een bordje ‘resort’ staan en volgen bordjes die richting op. We worden over een onverhard (met resten asfalt, tussen de gaten door) weggetje langs een meer gestuurd. Er staan zeker wel 50 bordjes, om de 10 meter, dus het belooft heel wat te worden.
Tenslotte komen er bungalows in zicht, Salina Resort. We vinden een jongeman in legerkledij in een huis dat van de eigenaars lijkt te zijn. Hij spreekt vrijwel geen engels, dus in een mengelmoesje Thai-engels vragen we naar een bungalow met fan. Er is er 1 beschikbaar voor 400B. Het lijkt of geen van de andere bungalows bezet is. Ons hutje blijkt van hout, met gaten in de vloer, maar het heeft wel charme. Helaas hebben we er geen foto van gemaakt, maar het was prachtig. Met een zitje (veranda) voor het huisje. We pakken uit en gaan er even bij zitten. We hangen de klamboe maar op, want muggen zijn er wel veel, zo dicht bij het water.
Naar het stadje om bij de ingang van het park te kijken, dit lijkt 500B te zijn, maar de mensen bij de gate kunnen niet meer vertellen dan ‘hallo’. In het dorp kijken we bij de kleine tentjes naar wat eten. Het wordt rijst en noodle soep. Een apart tafeltje wordt voor ons klaargezet.
Opeens spotten we een andere falang, het blijkt een Noor te zijn met een Thaise vrouw en zoon. Hij weet niet veel te vertellen, maar wel dat we zonder gids de berg kunnen beklimmen. Dat nemen we ons dan maar voor voor morgen. Bij het visitor centre is er meer informatie te krijgen.
Terug bij het huisje genieten we van een biertje op onze veranda. Bij nadere inspectie van de douche zit er een grote pad achter de WC… die willen we mbv het prullenbakje buiten zetten, maar Paul komt erachter dat padden (net als kikkers) hoog kunnen springen – en zo hupst het beest naar de verste hoek onder het bed… gezien de gaten in het hout lijkt het ons niet verstandig te proberen het bed te verschuiven, dus besluiten we maar om met pad onder het bed te gaan slapen…!
Leave a Reply