Dag 17 – Van bijtende visjes tot een groots diner

Na een goede nacht slapen ontbijten we bij de hut mbv onze waterkoker. Om 8.30 gaan we vertrekken – het is hier en daar nog even op iemand wachten, maar uiteindelijk zitten we alle 7 in de boot. 1 Duitser en 1 Mexicaanse, 2 Zwitserse meiden en een jonge Amerikaanse reiziger. Onze schipper lijkt niet veel engels te spreken, maar misschien hoeft dat ook niet, als hij maar kan varen!

De boot heeft een overdekte kajuit en is verder geheel open – we kunnen van de zon genieten! De eerste stop in het Pang Nga natural park is bij een rots die in een baai uit het water oprijst – hier kunnen we zwemmen begrijpen we! Zwemkleding hadden we gelukkig al aan, dus we kunnen zo het water in. Ik besluit een rondje om de rots te zwemmen – wat nog wel een afstandje blijkt… er zit ook iets in het water dat bijten kan, maar lijkt geen bulten te veroorzaken.
In het water blijkt dat je goed vogels kunt benaderen (als je niet spettert) – die blijven keurig op de rots zitten en ik kan ze tot op bijna een halve meter naderen.
Helaas hebben we geen waterdichte camera, want de natuur is echt prachtig!

2e stop is bij een ‘big tree’…we hebben al wat grote bomen gezien, maar deze is idd wel erg breed, niet zo hoog, maar je moet een redelijk eindje lopen om er omheen te komen! 100en mieren hebben een snelweg aangelegd naar de boom en marcheren in rijen van 6 ons paadje over.
We lopen weer naar de boot terug, die dan weer verder vaart.

Volgende stop is weer bij een grote rots, hier zien we mensen verschijnen door een gat waarmee je al lopend/zwemmend ‘de rots in kunt’. We laten de zonnebril en camera achter (lijkt ons niet zo handig door het water) maar nemen de slippers mee, Paul’s teenschoenen trekken veel bekijks maar zijn ook wel erg handig hier…
Als we onder de rots door zijn, bevinden we ons in een soort van ‘binnengrot’ de rots is in het midden open, er is een strandje en mangrove bomen, terwijl overal om ons heen de rotsen recht en immens groot uit het water oprijzen – het is echt indrukwekkend.

Stop nummer 4 is wederom bij een grot – we krijgen een zaklampje van de schipper, vandaar dat we begrijpen dat het een grot is! – we klimmen via een gammel trappetje naar binnen – en daar is het al snel pikdonker en door het vocht ook best erg glibberig, maar zeker de moeite waard; we zien druipstenen om ons heen, sommige heel groot en mooi glinsterend… we zijn gewend in dit soort grotten door een vast pad te worden geleid, maar hier mogen en moeten we onze eigen weg vinden – de grot staat ook niet helemaal vol, maar doordat het zo donker is doemen mooie formaties ‘uit het niets’ op. Foto’s maken we van een zwart vlak, maar met de flits staan er toch echt mooie dingen op de foto. We vervolgen het paadje (soms blijven mijn slippers bijna in de modder staan, toch worden ze gelukkig niet gescheiden van mijn voeten!) tot we door een aantal gaten in rots de andere kant zien (ook weer binnenmeertje) waardoor wat daglicht naar binnen komt. Het is echt een mooie ervaring.

Stop 5 is iets minder indrukwekkend, wat eigenlijk veroorzaakt wordt door een soort van mini-massa toerisme – de baai wordt gevuld met 10-tallen kayakken, waarin allerlei soorten falang door een gids worden gepeddeld door de baai, en ook door een grot heen, waar onze boot ook best bij past!!! Wij zijn blij met onze toer, ook toeristisch, maar toch iets minder.

Nu is het alweer lunch tijd, onze schipper legt aan in een mooie baai – en daar zitten heel veel apen! Het is de vraag wie wie bekijkt – de apen zijn wel gewend aan mensen (en weten heel goed dat ze niet de boot op mogen, maar de schipper verlegt toch zijn boot als blijkt dat deze toch bereikbaar lijkt vanaf een stuk rots). We maken eerst foto’s, maar willen dan toch aan onze lunch beginnen… fried rice. De apen kijken nieuwsgierig toe, en zitten tot op een meter naast ons… toch gaat het goed, totdat het Duitse stel een stel mango’s tevoorschijn haalt in een tasje, dan stromen de apen direct toe en is al snel duidelijk dat het geen verstandige keuze is deze op het eiland op te eten!
Leuk om te zien. Dan krijgen de apen onderling apen-mot, wat gepaard gaat met veel gekrijs en heen en weer geren en gespring – het lijken 2 groepen te zijn die het even met elkaar aan de stok hebben. De schipper zegt dat er wel heel veel apen zijn, en we beter verder kunnen gaan. We eten het fruit dat bij de lunch hoort op de boot op. Paul gooit een lege bananenschil in het water, en nog geen seconde later stort een van de apen zich uit een boom pardoes in het water (en best redelijk ver van de kant) om er al snel achter te komen dat de schil leeg is. Mocht je je afvragen of apen kunnen zwemmen – deze kan dat zeer zeker, evenals ongeveer ondersteboven een rots opklimmen.

We eten het laatste fruit in een nieuwe baai, waar zich ook een grot bevind, maar dan een iets grotere, wijdere. In een hoek lijkt de grot verder te lopen, maar in het gedeelte daarvoor
zijn er delen ingestort, en we achten het onverstandig dit verder zelf te gaan onderzoeken. Er zwermen diverse muggen rond, die het dit keer voornamelijk op Paul gemunt hebben. Aan het planfond hangen diverse vleermuizen.

Hierna maken we weer de oversteek richting ons eiland, Ko Yao maar stoppen nog op een eilandje voor de kust om nog even de kunnen zwemmen. Rond een uur of 3 worden we afgezet bij ons hotel. We douchen even en huren dan een brommer om richting het stadje te rijden, Paul heeft nog nooit brommer gereden maar pakt het prima op met mij achterop! De benzine is vrijwel leeg, dus we tanken voor 20 Baht aan een automatische tank waar je biljetten kunt invoeren – da’s pas handig! In de stad (ok, het dorp) vinden we een 7-11 waar we wat drinken inkopen, alleen het water is op! We besluiten het eiland rond te rijden – eerst naar een piertje waar we hadden gehoord dat we de zonsondergang konden zien, ware het niet dat er een wolk laag aan de horizon hing, maar het was nog steeds mooi, met mangrove bossen langs de kust.

Daarna in het donker het rondje voltooid, je kunt niet helemaal naar het noordelijke gedeelte, maar in zo’n uur rijd je het eiland rond, gemiddeld zo’n 30km/uur.

Terug bij onze bungalow blijken onze tour genoten te gaan eten in een restaurant verderop en we besluiten mee te gaan. Na wat gesteggel over tafels wordt er een mooie tafel voor ons 7en op het strand gezet! Een prachtige locatie, helaas hebben we onze camera niet mee.
We bestellen 2 vissen, een grouper en een snapper, en verder nog wat bij gerechten. Het is een heerlijke maaltijd, en het is gezellig kletsen met alle verschillende mensen rond de tafel. Het water komt opzetten, en we verhuizen met stoel en al naar een hoger plateautje, wat verdwaasde blikken oplevert bij de bediening die opeens een lege tafel aantreffen. Iets later gaat het (hard) regenen en verhuizen we (dit keer zonder stoelen) naar binnen (dat is onder het afdak).
Een stel toeristen heeft daar een gitaar opgepakt en staat te zingen (best aardig!), en vragen ook anderen om te zingen – een van de zwitserse meiden kan ook zingen en gaat achter de microfoon staan – samen met een Thaise op gitaar die ook zingt… het was geen prachtige combinatie, wat voor het grootste gedeelte aan de Thaise lag, natuurlijk met alle respect, het was wel leuk om te zien en te horen.

Rond 22uur vielen we allemaal van onze stoel van de slaap en zijn we teruggegaan – email adressen uitgewisseld om nog wat foto’s toe te sturen.
Een hele gezellige dag! En veruit onze duurste diner tot dusver, 30 euro met z’n 2en, inclusief alle alcoholische cocktails!