Japan dag 6 – tyfoon en shikoku

Vandaag is voor de verandering een reisdag. We gaan naar Shikoku, een can de grootste eilanden van Japan. We zijn van plan om dit eiland rond te rijden met een auto. Als het goed is geen touristisch eiland.
Dus vrij vroeg opstaan, inpakken en dan ons best doen om 10 uur de huur auto op te halen bij het station van Kyoto. Opzich zou dat niet moeilijk moeten zijn, lopen naar de metro en instappen. Ware het niet dat we in de goede metro stapten en vonden dat die de verkeerde kant op ging dus weer uitstapte om te wisselen. En zoals altijd, verbeter niet de eerste keuze is het beste 😉 Met enige vertraging kwamen we op het station aan en hebben we op een tourist information desk gevraagd waar de car pick-up was.  Met aardig wat moeite ook gevonden en het bleek dat we eerder al er zo goed als voorbij waren gelopen. Snel gevonden dus.
Het mannetje van het verhuur leek enigsinds gestrest, rennend van het ene kant van het hokje naartoe andere kant terwijl het niet groter was dan 3 bij 3 meter. Na alle papieren te hebben gegeven mochten we ‘even’ wachten op de auto, een prachtig ruime en degelijke auto. Nog maar 8000 km op de teller en met een schuw lelijke achterkant waardoor het een stationwagen is geworden. Voor de kenners, een Nissan roadwing…
Snel terug naar ons huisje waar de schoonmaakster al stond te wachten omdat wij iets te laat waren. Japanners zijn nogal van de tijd, een stiefkwartiertje is hun onbekend. Snel het toilet voor de laatste keer vervuild en de auto ingepakt en vertrokken. Een nadeel van onze navigatie is dat deze Japans is. Wel ingesteld op engels zodat we hem enigsinds kunnen begrijpen, maar adressen of plaatsen invoeren kan alleen in het Japans. Iets wat ons dus niet lukt. Wat dan weer wel werkt is een telefoonnummer invoeren. Op een of andere manier word dat gekoppeld aan een locatie en dan werkt de navigatie weer ☺
Na een tussenstop om dit alles uit te vinden verder op weg gegaan naar Shikoku. Ondertussen hadden wij wel al begrepen dat er een tyfoon onderweg was naar Japan en om preciezer te zijn Shikoku. WiFi vertelde ons dat de storm tussen 9 en 10 uur ergens aan wal zou komen. Dus ons doel wat wel enigsinds snel naar onze bestemming te rijden.
Het volgende obstakel waren de tolwegen. Welke rij moet je nemen, wat moet je betalen, hoe werkt het en voor hoelang geld de tol? Het antwoord op vragen 2 en drie kan ik nog niet met wijsheden beantwoorden. Gelukkig de eerste wel, neem de groene poortjes. Gelukkig zijn er heel vriendelijke Japanners die dit prachtig kunnen uitleggen nadat je een poortje compleet hebt geblokkeerd 😉
Daarnaast zijn er toppertjes waarbij je vooraf betaald of poortjes waarbij je een kaartje trekt om daarmee achteraf te betalen. Helemaal duidelijk waarom is het niet voor ons.
Het rijden in Japan is echt gemakkelijk, het verkeer is totaal niet Aziatisch,  dus geen 5 rijbanen op 2 beleinde banen of een hoop getoeter. Alleen links rijden en de ruitenwisser die op de verkeerde plek zit maakt het af en toe wat moeilijker.
Onderweg moesten we over een brug om op het eiland shikoku te komen. Deze brug loopt via een eiland. Het bouwwerk is werkelijk enorm, mijn grootste en waarschijnlijk mooiste brug so far. Door de aankomende tyfoon (de Japanse versie van een orkaan/cycloon) is het al vrij winderig. Maar gelukkig totaal niet koud. Onderweg is het ook langzaam aan gaan regenen. Op het tusseneiland een stop gemaakt om even buiten te neuzen en een bak koffie te halen. Hierbij een stukje kabel tegen gekomen wat een beetje een indruk geeft hoe groot de brug is.
Ons doel was een airbnb in Tokushima. Na deze iets te vroeg gevonden te hebben bleek het een soort knus studentenhuis te zijn. Een jongen woonde daar, leek op een hippie die muzikant was. Wel prima bedden en een aardige doushe. Nog uit eten geweest in een straatje vol met uitgaansgelegenheden en restaurants. Ondanks de stevige regen vonden wij het weer niet eens heel slecht. Wat wel opviel was dat er zo goed als geen mens over straat liep. Dit maakte een goed restaurant vinden wat lastiger aangezien het nergens druk was. Wel een zeer geslaagt plekje gevonden, met een ober/kok die verdraaid goed Engels sprak voor iemand die zijn armen kruiste als antwoord op de vraag ‘do you speak English?’. Na het betalen kregen we 2 flesjes met lokale drank cadeau van hem. Heel aardige man, we hadden helaas nog geen cadeaus mee genomen in onze tas. Weer door de regen terug, naast wat voorbereidingen bij een paar gebouwen tegen een heleboel water nog niet echt iets gezien om ons zorgen over te maken. Terug in het huisje nog wat gebabbeld met de eigenaar en een andere gast. Zij fietste een bedevaartsroute op het eiland. Deze route gaat langs 88 tempels en is 1300 km lang… Erg gezellig enbveel over en weer geleerd.
Arianne en Paul gaan iets optijd slapen als Nikki en Christa.

foto’s dag 6