Japan dag 11 – raften en de reis naar Uwajima

Vandaag is de grote dag, we gaan raften en Christa blijft achter. Zij heeft het niet zo op adrenaline sport dingen. Na het optijd inpakken bij het guesthouse waren we ook redelijk bijtijds bij Happy Raft zelf. Wederom heel vriendelijke mensen die even langs kwamen vragen of we goed hadden geslapen en of we er zin in hebben. Arianne wijfelt nog steeds gezien haar nogal heftige ervaring met raften in midden-amerika. Overigens was de plek waar zij heeft geraft wel bekend bij veel mensen van happy raft.
Nog wat vers gebakken bagels besteld en gewacht op de instructies. Deze gingen grotendeels in het Japans, een van de klanten liep even snel langs om te vertellen dat we gingen omkleden en waar we wat konden halen. De Engelse instructie mensen waren nog even druk bezig op dat moment. Dus wij omkleden, eerst een wetsuite ophalen, echt ideaal met het huidige weer. Het regent namelijk constant. Gelukkig worden we sowieso nat dus geen probleem mee. Na het wetsuite aan te hebben getrokken op naar de helmen en peddels, een foto met das om en hop de bus in.

We moeten ongeveer 20 minuten met de bus want het water in de normale route staat te hoog. Door de tyfoon en alle regen daarna is het te gevaarlijk geworden. Gisteren zijn er 4 boten over de kop gegaan. Gezien het aantal keet dat we dat hebben gehoord is dat niet helemaal normaal. We zitten met 5 mensen, Nikki, Arianne en Paul,  een Australiër die al 5 jaar in Japan woont en een Japanse mevrouw. En natuurlijk ook een instructeur in onze boot. Allemaal spreken goed Engels wat erg fijn is. Tijdens de busreis kregen we verdere instructies over wat te doen als de boot om gaat. Voor het instappen in de raft gaf 1 van de kayakers nog instructies wat we moesten doen als zij ons uit het water moesten oppikken. Geeft allemaal een goede indruk.
Eenmaal in de raft hebben we de laatste instructies gehad over wat te doen bij welke kreet van de instructeur. Klonk allemaal erg logisch, alleen de ‘left front right back’ levert verwarring op over wie waar zat en welke kant wat was. Ondertussen liep bij Arianne de spanning zichtbaar op.
En daar gaan we, hop de rivier op. Doordat het een uitwijk route is, we begrijpen dat deze maar een paar keer per jaar gevaren word, gaan de kayakers voorop de route verkennen en geven zij aanwijzingen aan de rafts. Goed om te zien dat er veel communicatie is tussen alle rafts. De tocht begint direct stevig met een mooie rapid. We hebben nog wat moeite met gelijk peddelen, hierna zijn we gaan tellen. We zijn ook gelijk achteruit een flinke golf in gedoken. Mooie ontgroening 😉 Arianne begint na de eerste 2 Rapids te ontspannen. De commando’s gaan goed, we peddelen lekker weg met z’n 5en. En de instructeur peddeld mee met de kant waar maar 2 mensen zitten. Op de rustigere stukken kunnen we genieten van het uitzicht op de bergwanden naast ons. Bij een van de eerste Rapids werd er bijna een lens van Paul uit zijn oog gespoeld, erg lastig aangezien door peddelen wel erg fijn is voor ons allen. Gelukkig kon de lens weer redelijk snel goed in het oog gezet worden. Nikki is blij dat ze haar bril heeft opgezet met dubbele brilstrap.
De rapids bleven vrij heftig, af en toe gingen we vol de stroming in met veel water over ons heen. Erg leuk om te doen. Arianne is ook alweer in haar element. Tot nu toe varen we in de kopgroep, eerste of 2e. Tijdens een pittige rapid horen we achter ons een fluitje, Nikki ziet nog net een raft over de kop gaan. De instructeur manoeuvreert ons na de stroom versnelling snel naar en punt waar we vrij stil kunnen liggen en we overzien het water. Er zijn 2 boten over de kop gegaan, een paar peddels drijven in het water en de kayakers zoeken het water af. Onze instructeur schreeuwt ‘rescue rescue’ en we gaan er op af. Eerst een peddel, en al snel trekken we 3 mensen uit het water. Paul springt bij bij Arianne omdat haar drenkeling iets zwaarder is als haar. Zodra ze binnen zijn neemt iedereen zijn plek in om ervoor te zorgen dat onze raft de goede kant op gaat. Een van de kayaks heeft een plek gevonden waar de rafts kunnen verzamelen. Ondertussen lagen de ‘drenkelingen’ deels nog vrij ongemakkelijk met de benen omhoog op hun peddels. In iets rustiger water werd iedereen weer verdeeld zodat iedereen mee kon peddelen. En zo zaten we ipv met 6 mensen opeens met ons 9en. Lastig als we allemaal de boot in moeten duiken vanwege een erg grote golf. Aangekomen bij het ‘rustige’ water moest Paul, schijnbaar een sterke man, de raft op zijn plek houden door het riet/bamboe vast te houden. De drenkelingen en peddels worden weer verdeeld over de verschillende rafts. Geen blijvende problemen aan over gehouden maar (in)spannend was het wel.
De rest van de tocht ging heerlijk. We konden nog wat spelletjes doen op de paar rustige stukken die er waren. Nikki heeft voorover met haar neus bijna in het water gehangen. En het evenwichtsspel, in een kring op de rand van de raft staan met de handen vast viel wat in het water. Vooral Paul die heel enthousiast zijn armen ging strekken terwijl aan de andere kant Arianne niet de behoefte had in het water te vallen. Het kan ook te gek 😜
De laatste rapid was één aparte, er waren 2 rivier takken die samen kwamen terwijl we direct aan de overkant moesten aanleggen. Het kwam er op neer dat we de bijkomende rivier ongeveer op moesten peddelen om zo aan de andere kant uit te komen. Erg verbazend hoe ver je kan komen als je goed samenwerkt. Aan de andere kant stonden ook flink wat begeleiders klaar met werptouwen mocht er een boot omslaan. De rapid die we over gingen ging nog een aardig stuk door. Ookal was het het eind, het is wel erg goed om te zien hoe serieus de veiligheid word genomen.
Nadat alle boten het water uit zijn gehaald weer de bus in en terug naar happy raft.
Christa heeft al die tijd gezellig bij Happy Raft gezeten en wat gelezen en gebabbeld. Maar daarnaast heeft ze, samen met iemand van de staf hotels geregeld in Uwajima en Heroshima. Aangezien wij geen Japans spreken was dit ideaal. Zeker in Uwajima spreken heel weinig mensen Engels en er schijnt een festival te zijn waardoor het erg druk was volgens de oneline boekingswebsites. We verwachten in Hiroshima ook veel drukte zo vlak voor de jamboree.
Na het omkleden, cd met foto’s kopen en wat eten gaan we er vandoor, vriendelijk uitgezwaaid door de medewerkers van happy raft.
Op naar Uwajima, Christa rijd en Arianne, Nikki en Paul komen langzaam bij van de inspanningen. De rest van de dag blijft het regenen. De route is erg mooi maar het uitzicht is door de hoge vochtigheid war kort tot heel kort. Aangekomen in Uwajima hebben we Christa’s keuze goedgekeurd. Net hotel met vriendelijke mensen en gratis parkeerplaats 🅿.
Op aanraden van de meneer van het hotel een lokaal restaurant opgezocht met lokaal eten. Van buiten leek het heel knus, eenmaal binnen kwamen er steeds meer tafels tevoorschijn. We kregen een soort privé bediening van een jonge dame die verassend goed Engels kon. Iets met een tante die veel engels sprak vertelde ze. Er was geen Engelse kaart dus we zijn op haar advies af gegaan wat we moesten proeven. Lokale specialiteiten kregen we, van een soort vis in een plakje tot verse tuna. Erg lekker gegeten en een verbazend lage rekening. En daarna heerlijk naar bed na deze geweldig toffe en lange dag.

een paar foto’s van dag 11