Na een dagelijks verslag van onze reis door Japan ga ik nu wat losse stukjes schrijven over de tijd op de jamboree. Omdat de dagen nogal afwisselend zijn, zowel qua belevenissen als wat er te doen is ga ik het anders opschrijven.
Tussen de aankomst op het jamboree terrein en de opening zitten een aantal dagen. Deze worden vooral opgevuld met training en uitleg.
Op zaterdag 25 juli komen we aan op het jamboree terrein. Na een rustige rit vanuit Hiroshima. De weg tussen heroshima en kirahara park, het jamboree terrein, is snel en met veel tunnels. Wel een mooie omgeving rond de snelweg. Het is ongeveer 2.5 uur rijden. Bij aankomst zijn we, met de auto, zo ver mogelijk doorgereden. Dit kwam neer op iets verder dan de aanmeldingstent. In de tent ging het aanmelden heel soepel en daardoor verassend snel. Op naar de tent locatie. Helaas heeft de organisatie bedacht dat alle landen bij elkaar moeten staan. Als ik graag met Nederlanders op de camping had willen staan was ik wel naar texel gegaan….
Maar okee, bagage gehaald, wat best goed ging door de afstand. Dan de tenten vinden in een container vinden. Gelukkig hebben we de auto, dus het was snel gevonden. Aangezien er wel heel veel tenten lagen besloten we om meer tenten mee te nemen. Daarmee hadden we meteen de uitdaging om een weg te vinden naar het Nederlandse kamp om de auto te legen. Het heeft even geduurd maar toen stonden we er ook pal naast. Wel even over een grasveld gereden en een voetpad misbruikt maar toch, het is gelukt. De Nederlanders die al aanwezig waren hebben een lijntje gemaakt en zo werd de auto leeg gehaald. Wel werd er geklaagd, het waren te veel tenten 
Aangezien wij een huur auto hebben moeten we die nog terug brengen. Paul moet eerst eten en gaat dan met Christa de auto weg brengen naar ube airport, de anderen gaan kijken naar de tent.
De auto wegbrengen ging erg gemakkelijk, nadat het terugbreng punt was gevonden. In theorie is dat heel gemakkelijk maar als alles in het Japans is word het toch wat anders.
De tenten opzetten was werkelijk een hel. Ons kampterrein is een enorm sportveld. 10cm geel grindgraveliets als onderlaag, waaronder een ondoordringbare laag, naar verluid asfalt. En dat alles onder een heldere brandende zon, ongeveer 30 graden met een hoge luchtvochtigheid.
Om 5 uur een ist (international service team) training. Ongeveer een uur waar vooral word verteld wat er allemaal te doen is, hoe je erachter komt waar je heen moet voor je Job en meer van dat soort nodige weetjes. Na deze training kregen we onze das en een T-shirt. En werden we onder verdeeld voor onze Jobs. We wandelden mee met de mensen van ons departement en kregen meer informatie over wat er van ons word verwacht. Natuurlijk is dat voor ons allen anders.
Mijn, Paul, job is heroshima. Hier krijgen we uitleg over, een redelijk duidelijk verhaal, we zullen het niet druk hebben voor de opening. We hebben 6 programma dagen en 1 dag vrij tijdens het kamp. Ik ben zelf wel tevreden tot nu toe. Het enige minpunt was wel dat we ‘droog’ moesten oefenen. Ofwel om 4 uur smorgens ons bed uit om een viktief ontbijt te halen, door te lopen naar de bus stop en daar te oefenen hoe we de bussen gaan inladen, zonder bussen en zonder deelnemers. Uiteindelijk moesten we ook nog 2 spelletjes doen. Totaal zinloos dus, zonde van de energie…
Over de job zelf schrijf ik later een stukje.
Tot slot de opening, een leuk feestje in een net niet arena want hij loopt niet schuin. Alle traditionele onderdelen zitten erin, de vlaggenparade, de belofte, openingspraatjes, overdracht van de vlag en wat muziek. Overigens niet het jamboree lied? Al hadden we het dansje zo goed geoefend tijdens de opening voor de ist.
Wij stonden vrij achteraan helaas, voorin het veld zagen wij niets maar het klonk gezellig. Als eerste was er een Japanse idol band, als ik het goed heb begrepen. Japanse muziek is vooral vrolijk en vrolijk lijkt het. Daarna een Japanse drumband met een hele mooie act. Inclusief een scout die op het podium werd gehaald.
Later meer over de jamboree.
Leave a Reply