Japan jamboree – peace programe

Al voor vertrek heeft de Japanse organisatie vermeld wat elke IST’er mag gaan doen. Tenminste welke onderdeel. Ik ben bij het Heroshima peace programme ingedeeld. Dit was mijn derde keuze, maar dat doet er niet toe. Het is in ieder geval beter dan kinderoppas spelen voor Zweedse kindjes 🙂
Tijdens de jamboree is het 70 jaar geleden dat de eerste atoombom is opgezet, op heroshima. Daar moet natuurlijk aandacht aan worden gegeven. Daarom gaan alle deelnemers 1 dag naar Heroshima.
Na de IST training van we door naar de peace programme voorlichting. Hier word ons verteld wat er gaat gebeuren. De informatie komt goed over. Onze belangrijkste rol is de deelnemers begeleiden naar en van Heroshima. Er is wat spul dat uitgedeeld moet worden, een filmpje over het geheel en een plas pauze onderweg. Duidelijk tot zo ver. Misschien is het stukje over wat wij moeten doen in Heroshima minder duidelijk, maar dat zal tegen die tijd wel los lopen. Een minpuntje is wel dat we voor het programma begint we ‘droog’ moeten oefenen. Om een of andere reden moet dat zo realistisch dat we om 4 uur ons bed uit moeten. De bussen vertrekken inderdaad wel heel vroeg richting Heroshima.

Ondertussen is er ook een waarschuwing uitgegaan voor een stukje Typhoon die mogelijk over gaat komen. Daarom hebben wij die dag vrij.
De oefening was inderdaad vroeg. om ons team te leren kennen gingen we, na de aankomst, even gezellig ‘Rock paper scissors’ spelen en ook de levende knoop kon niet missen. De laatste verbaasde mij wel vanwege de vele verschillende culturen die in de teams zitten. Daarna hebben we inderdaad erg droog geoevend door zonder bussen en zonder deelnemers ngraar een busplaats te lopen en ze zogenaamd in te bliepen.

Gelukkig is er ook het eggie, een vrij gezellige gaos tussen alle subkampen in. 4000 deelnemers, wat ongeveer 400 troepen zijn, verzamelen in een rij en worden geteld om in een bus te kunnen stappen. Bij elke bus gaan 2 IST mee en zo hopen we in anderhalf uur 4000 mensen op weg te hebben. Eigelijk verliep het vertrek de eerste dag prima. De dagen erna ging het nog soepeler. De aankomst in heroshima ging een beetje goed, IST word direct gescheiden van de deelnemers welke zich moeten aanmelden en dan het museum mogen bekijken. Aangezien het wat druk werd in het museum hebben ze op dag 2 bedacht dat er meerdere startpunten zijn.
Het vertrek uit heroshima is een enorme gaos. Te veel mensen op eenzelfde plaats met teveel coordinatie en te weinig middelen om orde in de gaos te krijgen. Maar ook hier zie je elke dag verbeteringen doorgevoerd worden. Op dag 3 leek het geheel helemaal onder controle.

Allemaal positief dus, lange dagen maar het loopt wel soepel. Er is alleen 1 minpunt, er is in heroshima niets te doen voor de IST. De activiteiten worden geregeld door de japanners. Dus wij mogen wachten tot het tijd is om weer te vertrekken. Dan denk je, leuk vrije tijd! Helaas is dit wat lastig in te vullen omdat we niet uit het peace park weg mogen. Iets met politie en veiligheid. En ik kan jullie vertellen, 4 tot 5 uur in een vrij klein park overleven voelt als een soort robinson.
Maar niet getreurd, we hebben de weg gevonden om toch Heroshima in te gaan. Stop je uniform en das in een tas, gedraag je als een tourist en loop over een brug het park uit 🙂 DONE
Natuurlijk niet scoutlike maar wel beter dan onder een boom te gaan liggen. Heroshima zelf heeft een groot centrum en dus veel winkels en restaurants. Heerlijke lunches. Alleen haal ik er niet veel voldoening uit. Ik voel me liever nuttig, iets toe voegen aan de jamboree.

Daarom heb ik na 3 dagen Heroshima besloten van job te ruilen. Iets met een team die verantwoordelijk is voor de toiletten en het afval. En inderdaad voelt dat een stuk nuttiger, en heb ik een stuk meer plezier erin. In plaats van bedenken hoeveel dagen hitte nog te gaan ben ik elke 12 uur verbaasd dat we nog maar een paar nachten te gaan hebben. Misschien ligt dat laatste meer aan mijzelf dan aan mijn baan 😉