Dag 7 & 8 – de extreme route

Deze 2 dagen staan in het teken van de extreme route. 95% off-road door zandduinen, rotsen en gravel.
Maar eerst zorgen dat iedereen het overlevingspakket heeft, water, brood en benzine/diesel. Dat kan allemaal vrij dichtbij gelukkig.
Dan begint de route echt. We hebben een lijst van 36 way points voor de 2 dagen. De eerste 3 gaan heel soepel, daarna kwamen we bij een roadblock… Lex slaat rechts af, direct het zand in en we worden verwelkomt door een vriendelijke man met een rood shirt op een motor. Hij verteld dat de weg is afgesloten vanwege hoog water. Tot op heden (halverwege dag 2) hebben we alleen geen water gezien behalve uit flessen. Misschien bedoelde hij iets anders… Hij bied aan ons naar de oversteek te rijden die we wel kunnen oversteken. Niet ver weg, iets met 5km en geen probleem. Top prima laten we dat doen. De volgende dag gaat hij alsnog mee 🙂
De meneer met het rode shirt vond onze auto wat minnetjes, die ging het lastig krijgen. Totdat hij de Mercedes zag en keek met een gezicht van ‘no way’. Maar aan het einde van de dag gaf hij zijn complimenten. Hij had niet verwacht dat we zo ver zouden komen met die wagen.

De route zelf dan, wat verwacht je van een woestijn? Stenen, zand, gras met zand, stenen met zand, stoffig zand, droog zand, allemaal gezien! Het begon vrij stenig, wat nog best lastig was door onze hoogte. De uitgesleten wegen kunnen we echt niet hebben. Regelmatig horen we de stenen tegen de onderkant slaan, en soms loopt een stuk uitlaat aan over de steentjes op de weg. Verder doet de wagen het hier prima. De zandwegen en zandduinen zijn dan weer heel anders, hier lijkt de auto meer in zijn element. Hij zoekt zijn weg door het mulle zand, glijd over de te hoge hopen zand. Het is werkelijk indrukwekkend wat hij allemaal kan.
1 van de landrovers ging even spelen, wat ik even niet door had. Gas erop en hop door die duinen heen er achter aan. Zonder problemen! Op de eerste dag zijn wij 1 keer met de auto stil komen te staan in het zand. De Mercedes 3x, en heeft onderweg een paar stukjes auto verloren. Ook het eind stuk van de uitlaat ligt er af en is in de achterbak gegooit. Het enige wat we nog niet hebben genoemd over de eerste dag is de fizfiz, of hoe je dat ook schrijft. Dit is extreem fijn zand, wat overal op in en doorheen gaat. En ook erg lastig om doorheen te rijden, je zakt er met de auto bijna net zo gemakkelijk in als water. 1 verkeerde actie en je zit vast.
Iedereen is in zijn element, een grote glimlach op het gezicht met stof uit de neus. Schijnt heel goed te zijn als je last hebt van een goede stoelgang.
Onze over achting was in een prachtige camping/herberg, ruim voordat de zon onder ging. 2 van de groep namen een hotel kamertje, de rest koos voor de tent of auto. Voor het eerst in deze reis hebben we zelf gekookt. Erg smakelijk en de afwas konden we doen in de keuken van de herberg. De nacht was aangenaam warm

en fluister stil. Wat een dag, wat een reis!

day of breakdown
Was gisteren de dag van te fijn zand, vandaag is het geduld en geduld. Na nog geen half uur na vertrek begaf de Mercedes het. De carterpan is lek. Gevolg hiervan, voor degenen die er net zoveel van weten als de schrijver, is dat alle olie uit de motor lekt. Gezien de motor dat gemiddeld niet lang uit houd moet dat opgelost worden voor we verder kunnen. Zoals een echte berber betaamd word alles geregeld door onze gids, dus we hoeven alleen maar te wachten op de reparatie wagen. Het word een nood reparatie waarna het in de garage definitief wordt opgelost.
Dit wachten duurt even, ongeveer ruim 3 uur. Wat mij persoonlijk verbaasde is dat ik mij totaal niet verveelde tijdens het niets doen. Zandwind door de harem, zonnetje in de nek, een babbeltje hier en daar. Wat een ervaring! Ondertussen komen er meer challenge gangers langs, die lijken alles in 1 dag te doen. Gezien de tijden en het uiterlijk van de auto’s moeten zij wel een andere route hebben gereden.
Nadat de carterpan was opgelapt met vloeibaar metaal, lijkt een beetje op dood vloeibaar hout, kunnen we eindelijk naar het eindpunt. Al was de beschrijving ‘volg deze weg, bij het asfalt linksaf kan niet missen’, dat missen is ons wel gelukt. Op een of andere manier wel een asfalt weg, maar dan 150 km langer. Flink om dus. Onderweg waren we de Mercedes ook kwijt geraakt, en de reparatie wagen. Schrale troost, de rest ging gemakkelijk achter ons aan. Misschien was dat geen briljante zet van hun. De Beach Boys uit Zandvoort zijn ook aangehaakt. Gezien de omweg nog wat benzine uitgeleend omdat een van hun auto’s bijna leeg was, scheelt ons ook weer gewicht.
Als je nu al denkt wat een gedoe, lees dan vooral verder. Op de omweg waren we opeens de gehele groep kwijt. Na even wachten toch maar omgekeerd, waarna de Beach Boys ons passeerden maar onze ‘eigen’ landrovers niet. Ee

n stukje verder stonden ze, de aandrijving was kapot. Lang verhaal kort, in een koppeling van de aandrijfstang naar de achterwielen zit een rubber, die was volledig gaar. Gelukkig had de andere landrover een 2e hands reserve bij zich. Deze werd er onder gezet en we konden weer verder. De garage waar de Mercedes ondertussen werd gerepareerd had een nieuwe op voorraad.
Uiteindelijk komen wij eindelijk aan in Zagora. En daar werden we opgewacht door vele motoren met van alles en nog wat, garages, kampings enzovoorts. Zelfs een wagen die ons wist te vertellen dat onze vrienden bij hem stonden en hij met de aandrijving kon helpen. Maar daar stond onze wagen dus niet.
Blablabla, uiteindelijk zijn wij zelf, nadat wij naar de juiste garage zijn gebracht, doorgereden naar een camping. Hier de tentjes opgezet, eten besteld en gekregen na een uur en gewacht. Op het moment dat wij willen gaan slapen komen de anderen aan. Veel werk is verzet, alles werkt weer en ze zijn allemaal veel euro’s lichter. Naar wel een stuk minder dan het in Nederland zou hebben gekost. En dat voor rond de 10 uur werk.
De doushe op de camping is werkelijk verbluffend, heerlijk warm en een goede straal. Er is dan wel geen zwembad maar verder ideaal. En lekker rustig. Morgen is de verplaatste rustdag, in Zagora. De auto opruimen en de stad verkennen.

4 thoughts on “Dag 7 & 8 – de extreme route

Add yours

  1. Leuk om de verslagen te lezen. Ik heb zelf vorig jaar meegedaan aan de challenge, veel ervaringen die ik lees komen me erg bekend voor en zorgen voor een gevoel van heimwee, wat een prachtige reis!!

    Die jongens in Zagora zijn toppers, ik weet zeker dat zij elke november een vreugdedansje maken als de ADC weer langskomt, al hoeven ze deze editie maar weinig auto’s te verhogen volgens mij. Er rijden op die C-Klasse na alleen maar jeeps mee!

    Heel veel succes en plezier, ook al ken ik jullie niet, ik volg jullie en de andere teams op de voet. Ben ik er toch weer een beetje bij 😉

  2. Well spannend allemaal ik zie er elkedag vooruit om de laatste bericht van jullie te leezen.
    een grappig beschreven bij Paul net als een Inuit (vroeger Eskimo)
    20 woorden heeft voor verschillende sneeuw zo is Paul het Nederlands aan te passen voor all de verschillende soorten zand.

  3. Toch moet je mij eens laten zien hoe dood vloeibaar hout eruit ziet…. klinkt erg bijzonder 😉 heerlijk weer wat verhalen van je lezen Paul! Op naar de volgende dag ^^ (leuke bedtime story’s voor ik naar dromenzand…uhm dromenland ga)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Proudly powered by WordPress | Theme: Baskerville 2 by Anders Noren.

Up ↑