De dag begint op tijd. Op naar de grens van Senegal. Het is nog een flinke afstand naar de grens. Er zijn 2 grensovergangen die we kunnen nemen qua route, maar degene die het lastigste te bereiken is is degene die we moeten hebben. Dit is doordat de ervaringen met de andere grensovergang erg slecht zijn. Er is iets met een regel in de wet over het achterlaten van de auto’s waar ze heel moeilijk over kunnen doen. Want ze weten vooraf nooit of je de auto achter gaat laten natuurlijk. Ofzo…
Een groot stuk is erg gemakkelijk rijden, soms word de snelweg aangelegd en pakken we de paralel zandweg. Valt allemaal best mee. De laatste 30km is pas echt uitdagend. Veel gaten in de weg, geen enkel plekje egaal en aan beide kanten een steile afgang. We doen wel een tijdje over dit stuk. En opeens is daar de grensovergang!het feest kan beginnen.
Eerst moeten we Mauritanië uit, dit gaan verbazend gemakkelijk. Lever je paspoort in, wacht een uurtje in een brandend zonnetje met een zachte 40 graden en ga in een groep staan om je paspoort te krijgen. Enkel een stempel gehad en klaar! Op naar de grens van Senegal. Hiervoor moeten we een stukje rijden over een brug/sluis.
Zoals ons Nederlanders betaamd bouwen wij overal dingen die met water te maken hebben, en dus ook hier was de sluis door ons gebouwd. Er liggen zelfs 2 binnenvaart schepen al 10 jaar lang niets te doen.
De grens van Senegal zelf is een beetje als Mauritanië, geef je paspoort af, wacht heel lang, zie paspoorten van het ene gebouw naar het andere verhuizen, ga zelf tussendoor in de rij staan om geregistreerd te worden door de politie door je vingerafdruk af te geven en te vertellen welk beroep je hebt en krijg je paspoort terug. Gelukkig was hier vermaak aanwezig in de vorm van een leger kinderen die cadeaus vragen. Wat mij vooral opviel is de kleding. Ze lopen in rubberlaarzen, voetbal shirts, bijna kuch alsof het allemaal door touristen is uitgedeeld. En als ze veel hebben dan leggen ze het eventjes achter het toiletgebouw en komen ze met grote schattige betraande ogen terug lopen. Als dieptepunt, tegelijk ook wel grappig, was het moment dat iemand veel pennen weg gaf, er werd net niet gevochten maar duwen en trekken is ook een understatement.
Na lang wachten mogen we door. In colone helaas, de organisatie is ondertussen aangesloten en brengt ons naar de zebra bar. Een klein uurtje rijden van de grens. De zebra bar word gerund door Europese mensen, Frans volgens mij en ze spraken Duits? Het hoeft niet goed te zijn maar het zag er erg leuk uit, er waren warme douses en schoon toilet. Vooral het doushen is erg fijn na 5 dagen zand en zee zonder water waar je onder kan gaan staan en schoon van word. Curla en ik slapen weer heerlijk in het tentje, Lex en Suzanne in een kamer.
In Senegal viel ons, op dat korte stukje, al 2 dingen op. De kleuren van de kleding van de vrouwen en hoe mooi de vrouwen zijn. Heel anders dan Mauritanië ze lijken veel vrolijker. De mannen zijn niet veel anders qua kleding. De dag word afgesloten met een gezellige avond, lekkere biertjes en een heerlijke curry met rijst.
Leave a Reply