Na een nachtje in Haus Eberhart, een oude berggids die er nu van geniet om de basis uitleg te geven, hebben we een goed ontbijt. Zou dit het laatste goede ontbijt zijn deze week? De rugzak inpakken, de extra spullen terug in te auto. Wat neem je wel en wat neem je niet mee? De laatste keuzes blijven lastig. Maar gelukkig ziet het weer er erg goed uit!
En dan vertrekken we. We moeten de auto parkeren op een grasveldje vlak bij de kabelbaan. Om een of andere reden is veldje a betaald parkeren en veldje b, bereikbaar via een weg langs veld a, gratis parkeren. Bijkomend voordeel van het parkeren is dat het ons 200 meter wandelen scheelt. Want stel je voor dat je moe word op de eerste dag…
We beginn
en met een klassieke stoeltjes lift, je weet wel, zo een met 2 stoeltjes en bungelende benen die eigenlijk op het hekje met zetten om te voorkomen dat die open gaat tijdens de rit. Avontuurlijk en vooral heel lui, de lift helpt ons van 1900 meter naar 2364 meter met uitzicht op het pad dat we anders hadden moeten lopen. Een goed begin van de trip! Gelukkig begon daarna de echte wandeling met als eerste bestemming de Breslauerhütte, gelegen op 2840 meter hoogte. Dit is meteen het hoogst gelegen doel van vandaag. Een mooie hut waar het vrij druk is met wandelaars, in theorie kan je vanuit deze hut ook naar de Wildspitze. De Wildspitze staat ook op ons programma maar later deze week vanuit een andere hut. Bij de Breslauerhütte hebben we de lunchpauze. En behalve drukte hebben ze hier ook lunch, van soep tot apfelstrudel en een mooi uitzicht.
Nadat iedereen zijn lunch op heeft
gaan we weer door met de wandeling met als eind doel de Vernagthütte. het 2e deel van de tocht heeft minder hoogtemeters, maar is wel een stevige wandeling omdat we om de hobbels die in de weg liggen heen moeten lopen. We komen ondertussen ook boven de boomgrens en komen steeds meer sneeuw velden tegen.
Herman, onze Oostenrijkse berggids, verteld dat het deze winter zeer veel gesneeuwd heeft. Hier zie je alleen door de, ook in Oostenrijk, opvallend warme lente weinig van terug. Voor de tijd van het jaar ligt er zelfs zeer weinig sneeuw. Voor mijn gevoel een tegenvaller, minder mogelijkheden om af te koelen onderweg.
De hut ligt op een mooi plekje in de bergen, aan 2 kanten redelijk beschermt tegen het weer, een mooi uitzicht en een stevige laatste stukje lopen omhoog. Je kan zien dat hier vroeger vlakbij gletsjers moeten zijn geweest. Sommige stukken in de dalen zijn kaal geslagen. De beekjes/riviertjes met smeltwater stromen met veel lawaai door het dal. Door de morene hoor je hier bij de hut heel weinig van. Het is bijna sereen rustig bij de hut, op al die andere mensen na natuurlijk 😉 Op naar dag 3.
Leave a Reply