Dag 4, tot nu toe de warmste dag van de trip. We vertrekken uit Winterswijk en het eindpunt is in Venray te Limburg. Een iets kortere trip deze keer, wat met oog op de verwachte warmte goed uitkomt. We voegen Noord-Braband en Limburg toe aan de lijst van provincies. In Brabant komen we overmorgen natuurlijk weer terug.
Zoals al genoemd, het is vandaag een stuk warmer dan de afgelopen dagen. Misschien een beetje te warm, zeker voor Wouter met zijn gedeeltelijke leren jas. Gelukkig was de route erg mooi met veel stukken bos. En waar bomen zijn is schaduw en daar zijn wij dol op. Rijdend is het prima te doen, stil staan is zeer vervelend, zeker in een grote stad als Nijmegen.
De route volgde ook een aantal dijken, zoals die langs de Waal. Een prachtig gebied (zonder bomen) waar je heerlijk kan rijden. Gelukkig is het weekend voorbij waardoor er een stuk minder fietsers en voetgangers zijn. Niet dat die niet mogen fietsen, maar het scheelt om niet constant rekening te hoeven houden met. We zijn de Nederrijn overgestoken met een pontje bij Pannerden. Het kost anderhalve euro maar dat levert dan ook een prachtige oversteek op met een opvallende constructie van een pont aan een kabel.
Aan de Waaldijk hebben we ook smakelijk gelunched met een panini en een soepje. Het café restaurant lag naast een camping waar je deze dagen wel heel gemakkelijk een zonnesteek oploopt. Geen enkele boom te zien en afgeladen met caravans en huisjes. Maar wel met zwembad, blijkbaar is de Waal niet nat genoeg.
Een ander stuk van de route baant zijn erg letterlijk tussen Duitsland en Nederland. Op sommige wegen stonden de kruisjes van de grens op de weg afgebeeld. Zo reden we in Nederland langs een Duitse bakkerij die ook koffie schonk. Zo belandden we in Duitsland op een terrasje met typisch Duits gebak. Gelukkig waren wij niet de enige gekke Nederlanders hier die erin waren getrapt, de andere bezoekers waren ook Nederlands.
Het laatste stukje van de route liep langs het nationaal Park de Maasduinen. Voor wat wij hebben gezien een mooi gebied om te wandelen als de temperatuur onder de 30 graden ligt. Naast bos ook veel heide. Het meest opvallende is misschien wel dat de weg waar wij reden op de grens van het nationaal park lag met rechts de natuur en links landbouw, rechts heuvels en links vlaktes. Een grotere tegenstelling kon bijna niet.
Het hotel, Asteria, bevalt goed. De kamers zijn heel netjes en het is redelijk modern. Het restaurant serveert prima maaltijden maar de porties zijn nogal groot. Het voorafje is formaat net te klein hoofdgerecht, de hoofdgerechten zijn formaat morgen kan ik er ook nog van eten. Blijkt wel dat we in het Bourgondische deel van Nederland zijn aangekomen 🍻
Leave a Reply